روآية روآية 30 يوم عشق
~...~...~...~...~...~
تأليف الكاتبة \ نورهان عبد الرحمن
~...~...~...~...~...~
الحلقه الأولى
الجزء الأول
~...~...~...~...~...~
نبذة عن روآية 30 يوم فى العشق
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
البطل : محمد 30 سنه محمد يتميز بالشكل والطباع المصريه الاصيلة
وسيم أمحاوى البشرة عيونه عسلى فاتح شعره اسود ناعم وتقيل طول بعرض شاب وسيك بمعنى الكلمة
محمد دكتور قلب بيشتغل فى مستشفى والداه الخاصة والداه دكتور جراح معروف ودكتور فى الجامعه
والداته مديرة مدرسة اخواته
تسنيم : 25 سنه فى كلية صيدالة حلوة ومحترمة دلوعة اهلها متوسطة الجسم بيضه شعرها بنى عيونها بنى
شروق : 26 سنه متخرجة من كلية هندسة شبه تسنيم جدآ وهما الاتنين شبه مامتهم
عمر : 23 سنه فى كلية السن يشبه محمد ويشبه والداته ولكن مجنون شويه مش واخد هدوء اخوه
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
والداة نورهان عندها مشغل خياطة ودا من حبها فى الخياطة
والداها متوفى
البطلة : نورهان 26 سنه اخر سنه فى كلية تمريض جميلة ورقيقة عيونها عسلى
شعرها اسود طويل اوى
اخوها : معتصم 29 سنه محامى شاطر جدآ وشغال فى مكتب محاماة كبير اوى
ويشبه نورهان فى الشكل جدآ لدرجة كل اللى يشوفهم يفتكرهم تؤأم
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
باقى العائلات هنعرفها فى الروآية
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
بدأية يوم جديد
صحيت نورهان من نومها جهزت علشان تنزل ع كليتها
وكانت لابسه فستان ابيض هادى جدآ يشغله بعض اللولى الهادى من تفصيل والداتها
ولان الفستان كات كانت لابسه عليه بيلروا جينز قصير وكانت عاملة التسريحة القريبه
لى قلبها قرنين وعمالهم كحكه ومنزله قصه بسيطه وع قد مالتسريحه دى طفولية
لكن هى بتحبها
نورهان خبطت ع دينا
نورهان : صباح الخير ياطنط
والداة دينا : اهلا يانونو تعالى
نورهان : تسلمى ياحبيبتى دينا خلصت
دينا : انا جاهزه اهو يلا
ونزلوا الاتنين ع كليتهم وبعد وصلهم وحضورهم لبعض المحاضرات
نورهان : انا هروح اجيب نسكافيه لاحسن مصدعه اجبلك معايا
دينا : لا ياروحى
راحت نورهان ع الكافتيريا وجابت النسكافيه بتاعها ومع العلم نورهان البنت الوحيد
اللى بتشرب نسكافيه ساقع بطريقه معينه
اما محمد كان داخل بعربيته الجامعه كان داخل لوالده وفجاءه وهو سايق وداخل الكليه
يرن هاتفه بيبص عليه وبيكنسل ويفرمل ع اخر لحظه ولكم كان للاسف صدمها
نزل جرى من عربيته والجميع اتلموا
نورهان بعضبيه : انت غبى
محمد بعضبيه : انتى الغلطانه ع فكرة
جات تجرى دينا
دينا : مالك ياحبيبتى انتى كويسه جرالك حاجه
نورهان : وهبقى كويسه ازاى وفى بنى ادمين اغبياء كدا
محمد : بدون غلط لو سمحتى
دينا : طب اهدى قومى طيب
نورهان جت تقوم مقدرتش تدوس ع رجليها خالص وصوتت
محمد بيقرب : ورينى كدا
نورهان : انت عبيط بقى اوريك ايه
محمد : ممكن تلمى لسان حضرتك دا شويه انا دكتور ع فكرة
نورهان بصوت واطى : اكيد دكتور حمير
محمد بهمس : للى زيك
بدأ محمد يشوف رجليها
محمد : لازم تروحى المستشفى العضمه عندك منقولة
نورهان بخوف : نعم
محمد : زى ماسمعتى
وبدون اى مقدمات مسك ايدها وماشها ع العربيه وهى مذهوله
نورهان : دينا تعالى معايا
وبالفعل خدهم محمد وع اقرب مستشفى وبعد مانورهان عملت الاشاعة خرج
الدكتور
الدكتور : هنردلها العضمه ولازم تتجبس شهرين
نورهان برعب : نعم جبس ورد ايه انا داخله ع امتحانات
الدكتور : رجلك لازم تتجبس عشان متسببلكيش مشاكل
محمد : اوكى اعمل اللازم
الدكتور : تمام وخل الاوضه
نورهان بعصبيه : انت بتاع ايه تاخد قرارات عنى انت عبيط صح
محمد : ياربنا الصبر يا أنسة انا اللى خبطتك وانا دكتور فالو سمحتى خلى بالك من
كلامك وطريقتك وانا هحللك أمر الامتحانات دا بس لانى خبطتك
نورهان : عشان خبطتنى ولا عشان خايف اعمل فيك محضر
محمد : اولا انا مبخفش ثانيا شوفى حضرتك المحضر اللى تحبى تعمليه اعمليه معنديش
اى مشكلة واوصلك للقسم كمان عشان تعمليه
نورهان : اه ماهو اللى زيك هتلاقيه معتمد ع الواسيط
محمد : لسه هيتكلم ولكن الممرضه قطاعتهم
الممرضه : اتفضلى معايا
نورهان بصتله من فوق لتحت بقرف ودخلت مع الممرضه
دينا : انا اسفه جدآ نيابة عنها والله نور طيبه اوى وهاديه بس جدآ من الجبس
محمد : ولا يهمك
دينا : عن ازنك
محمد : اتفضلى
راح محمد دفع تكاليف المستشفى ورجع انتظرهم امام الغرفة اللى بتتجبس فيها نورهان
بعد وقت خرجت وهى مسندوة ع دينا وبتتنطط زى القطط
محمد ودا وشه الناحية التانية وضحك
نورهان بعصبيه : بيضحك ع ايه دا متنساش انك انت السبب
محمد : انا اسف بيمد ايده علشان يمسكها يخرجها
نورهان بحدة : اوعى
محمد : تمام
وفضلت نورهان تنطط لحد ماوصلت للطريق
نورهان : مش هركب معاه
دينا : يابنتى مش هنلاقى تاكسيات دلوقتى
نورهان : نطلب اوبر
دينا : جربت ومفيش شبكة
محمد : اتفضلوا عشان اوصلكم
دينا سندت نورهان لحد العربيه وركبوا معاه وصلهم لحد البيت وبعد وقت
دينا : تمام ايوه هنا متشكرين جدآ
محمد لف ولنورهان : انا بجد اسف جدآ واكيد اللى حضرتك عاوزاه انا موافق عليه
ونزل فتحالها الباب
نورهان : انا كل اللى عايزاه مشوفش وشك تانى
اتسندت ع دينا ودخلت البيت وطلعت تحت انظار محمد وبعد ماطلعوا ركب عربيته وع البيت وهو مضايق
خبطت دينا ع الباب فتح معتصم
معتصم اخو نور المتيم بدينا ولكن فى صمت ودينا كمان متيمه بيه ولكن فى نفس ذات الصمت
معتصم بخضه : ايه فى ايه دا ايه اللى حصلك
وخرجت والداتها من المطبخ ع صوت معتصم
والداتها بخضه : ايه انور دا ايه اللى جرالك
سندوها لى اول كرسى تعقد عليه
كريمة : مالك يانور فهمينى
دينا حكتالهم اللى حصل
والداتها : ليه يانور كدا الراجل كتر خيره ماقصرش معاكى تقومى تبهدليه كدا
نورهان : معرفش بقى بس حرفيآ هو واحد مستفز
معتصم : خلاص ياحبيبتى حصل خير
نورهان : الحمد لله يلا تعالى شيلنى
معتصم : نعم
دينا : ههههههههههههه
نورهان : نعم الله عليك
نورهان : يلا شيلنى دخلنى اوضتى وانتى ياللى بتضحكى ادخل حضريلى هدوم عشان اغير
معتصم : اه احنا هناخدها حجه بقى كل شويه شيلنى ودينى وجبنى
نورهان : اومال امشى ورجلى توجعنى هو انت مش اخويا بقى طيب حد غريب شلنى
معتصم شالها ودخلها غرفتها
ودينا طلعتلها هدوم وساعدتها تغير
دينا : يلا بقى انا هروح لماما لحسن زمانها قلقانه عليا
نورهان : ماشى ياحبيبتى
دينا : خرجت من غرفة نورهان
معتصم بلهفه : رايحه فين يادودو
دينا : همشى بقى عشان ماما متقلقش عليا
معتصم : طب هوصلك
دينا : توصلنى ايه يابنى دا الباب فى الباب
معتصم : معلش عشان ابقى مطمن
مشى معاها لحد ماوصلوا عند الباب وهو عينه متشالتش من عليها
الحب لو كان سرآ لتفضح من النظرات
دينا بكسوف : يلا سلام
معتصم : روحى بس الاول ادخلى الشقه الاول
دخلت دينا الشقه
دينا : باى
معتصم : باى
ودخلت دينا وقفلت الباب واسندت عليه وع وشها ابتسامة وقلبها من كتر الدقات هيطلع
من مكانه ومعتصم نفس القصة أنه الحب
دينا بقى عايشه مع والداتها وهى وحيدة والداتها اما والداها سايبهم من وهى عندها
خمس سنين واتجوز غير والداتها واحدة تانيه وخلف منها ولكن رامى بيها بنته ومراته ولا سأل فيها
والداتها بتشتغل فى معمل تحاليل وعايشين لوحدهم
حكت دينا اللى حصلت لوالداتها ودخلت نامت وراحت والداتها لنورهان اطمنت عليها ورجعت تانى هما جيران من زمان كانوا عرايس لما اتجوزوا فى شقاقهم دى
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
محمد دخل غرفته بعد ماروح علشان ينام وهو ع سريره راح فكره نورهان وطريقتها
المجنونه
محمد فى باله : البنت حلوه رقيقه بس لسانها عايز يتقص بجد ضايقتنى اوى بس
جميله فيها حاجه غريبه مش فاهملها هو انا بفكر فيها كدا ليه وراح فى النوم
لكن نورهان مسبتهوش ولا فى الواقع ولا فى احلامه حلم بيها
انهم فى مكان ع البحر متزين بالستاير والشموع والنور الراقى الهادى
نورهان ظهرت ليه لابسه فستان اوف وايت هادى وشعرها الطاير حواليها من الهوا
وبتقرب منه لحد ماوصلتله وبدأؤ يرقصوا سلو فى صمت ونظرات شوق
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
اما عند نورهان بعد مانامت وهى متغاظة منه حلمت بيه بردوا
كانت نايمة ع شاطئ البحر وشعرها مفرود حواليها وهى نايمه حست ان فى حد
بيمشى حاجه ع وجهها بتفتح عيونها ببطء لتتفاجئ بمحمد قصادها وبيمشى وردة
ع وشها
محمد : قمر النهار
نورهان : انت ؟ هو احنا فين
محمد : احنا فى جنتنا
نورهان بأستغراب : جنة ايه
محمد : جنة العاشقين
نورهان : فين الناس
محمد : الجنه بتاعتنا مفيهاش حد غيرنا انا وانتى وبس
نورهان : وهنرروح فين
محمد : هنروح اخر بلاد العشاق
نورهان : انا مش فاهمه حاجه
محمد : هتفهمى لما يجى وقتها
وووووونكمل بعدين
نــــــــــــــهـــــــــــــايـــة الـــحــلــقـــه
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
تأليف الكاتبة: نورهان عبد الرحمن
تعليقات
إرسال تعليق